Sinterklaas

Ofschoon enigszins laat, wil ik jullie mijn bijzondere sinterklaaservaringen niet onthouden. Het overkomt je niet elk jaar, dat je de kans hebt sinterklaasavond te vieren in een gezelschap waarin twaalf verschillende nationaliteiten vertegenwoordigd zijn. Maar het was een groot succes.



Aangezien ik de verjaardag van de goedheiligman ook hier niet onopgemerkt voorbij wilde laten gaan, had ik in de weken hieraan voorafgaand mijn vrienden bestookt met telefonische e-mails om hen te overtuigen van het feit dat er niks mooiers bestaat dan een gedicht te schrijven voor iemand die je lief is - zeker als je daarmee boeiende culturele bagage vergaart! Deze e-mails misten hun uitwerking niet: op de dag dat wij lootjes trokken waren wij met niet minder dan 18 personen.



De weken voor Sinterklaas waren gevuld met spanning en voorpret. Bepaalde mensen probeerden wanhopig erachter te komen van wie zij hun geschenk zouden krijgen; er werd flink in het rond gefluisterd en gespeculeerd. Toen mensen hoorden dat ze het gedicht dat ze zouden krijgen hardop moesten voorlezen, werd de spanning en onzekerheid nog groter - wie weet welke wrede woorden ze wel niet over zich heen zouden krijgen! Een Amerikaanse vriend van me (waarmee ik aanstaande zaterdag naar het beroemdste park van Tokyo ga om daar kerstliedjes te zingen, maar dat terzijde) begroette me elke keer dat hij me zag met een niet oninteressante jabbertalkversie van 'zie de maan schijnt door de bomen' - waarop ik natuurlijk enthousiast reageerde door met hem in het Nederlands mee te zingen. Een Franse vriend van me vroeg me om een tamelijk abstract liefdesgedicht voor hem in het Duits te vertalen, opdat de persoon voor wie het gedicht bestemd was het ook zou begrijpen, wat ik graag voor hem deed. De kolossale zak pepernoten die de Sint mij had doen toekomen deelde ik met vrienden en klasgenoten (en natuurlijk met mijn studenten Nederlands; Sinterklaas is ook een erg geschikt thema voor de Nederlandse les).

We waren klaar voor het echte feest!



De avond begon met een maaltijd in de Saizeriya om de hoek; een grote goedkope eetfabriek waar fastfoodachtig semi-Italiaans voedsel geserveerd wordt (een ideale plaats om te eten wanneer je met een grote groep bent, kortom - ofschoon hij natuurlijk niet opkan tegen mijn geliefde Donatello in Leiden). Na afloop van de maaltijd begaven wij ons naar de lounge in de dormitory, waar de Sint reeds de cadeaus en een met kruidnoten gevulde schaal op tafel had gezet.



Aangezien niemand een dobbelsteen bezat mocht degene die als eerste een aas of een joker uit een kaartspel wist te toveren zijn of haar cadeau van de tafel halen en het gedicht voorlezen. Reeds bij de eerste gelukkige, die in een tamelijk ingenieus gedicht beschuldigd werd van tamelijk onethische seksuele praktijken (helaas kreeg hij dit gedicht van dezelfde persoon voor wie hij zelf een prachtig, zij het enigszins abstract, liefdesgedicht had geschreven, dat hij ook nog speciaal voor deze persoon van het Frans naar het Duits had laten vertalen...), was duidelijk dat kosten noch moeite gespaard waren - zowel wat betreft de gedichten (veel mensen hadden erg mooie, soms persoonlijke gedichten geschreven), als de cadeaus. Bontgekleurde rijstcrackers, condooms gevuld met potjes wax, een roze varkentje met een warmwaterkruik in zijn buik, tweedehands literaire klassiekers, exclusieve chocolade... eenieder kreeg wat zijn hartje begeerde.



Voor mij had de Sint een Franstalig gedicht in petto, waarin hij mij op subtiele wijze duidelijk maakte dat mijn negatieve beoordeling van de Franse biersmaak weliswaar niet geheel onterecht was, maar dat Frankrijk en haar bewoners dat toch wel meer dan compenseerden met hun voorliefde voor goede wijn. Dat de Sint zelf ook wel een beetje verstand heeft van goede wijn werd mij wel duidelijk toen ik een aantal dagen later samen met een vriendin (die zelf ook erg gelukkig was met het roze varkentje met een warmwaterkruik in zijn buik dat ze gekregen had) genoot van de uitstekende fles Bordeaux die hij me geschonken had... Merci, Saint Nicolas!



Tot slot wil ik nogmaals mijn hartelijke dank uitspreken voor die andere lieve Sinterklazen die de moeite hadden genomen om voor mij mooie presentjes uit te kiezen (drop, pindakaas, gevulde speculaas en een met nostalgisch poldergemopper gevulde Vrij Nederland, meer heb ik niet nodig om gelukkig te worden) en nog mooiere gedichten te schrijven (vooral die over de inlichtingendienst van de Sint was erg hilarisch; je zou bijna denken dat de Sint kennis heeft genomen van mijn papers over ideologie en het Japanse systeem...). Ook mijn dank aan de Nederlandse en Japanse postdiensten die met een gezamenlijke inspanning ervoor gezorgd hebben dat de pakketjes die de Sint mij had geschonken voor 5 december hun weg naar mijn dormitory konden vinden. Dank u Sinterklaasje!