Mijn gekko

Ik zit achter de computer. Ik ben een verhaal aan het schrijven over een Japanner in een Vietnamees warenhuis, of een essay over Oost-West mythen. Misschien lees ik net een artikel in een online dagblad, of verdoe ik mijn tijd met onnozele facebookquizjes.

Plotseling gebeurt er iets, aan de rand van mijn blikveld. Ik kijk op. Twee kleine kraaloogjes verschijnen boven het beeldscherm. Een klein grijsgroen snoetje houdt ze gezelschap. Onze ogen ontmoeten elkaar. Na een paar seconden floepen de oogjes en het snoetje weer weg.

Even later zit hij op de muur. Hij is niet groter dan een paar centimeter. Zijn huid is bijna doorschijnend. Zijn ogen zijn twee heldere speldenknopjes. Vol verwondering kijken ze de wereld in.

Hij slingert zich een weg over mijn muur. Probleemloos loopt hij verticaal, probleemloos ondersteboven. Een keer met je ogen knipperen, en floep, hij is weg. Nog een keer knipperen, en floep, hij is weer terug. Langer dan een paar seconden stilzitten is er niet bij. Hij is klein, kwetsbaar, en razendsnel.

Zuidoost-Azië is een bonte beestenboel. Muggen, mieren, kakkerlakken, ratten, kikkers, vleermuizen, vogels, vlinders, nachtvlinders, cicades, katten, honden, kippen, torren, padden, spinnen en eenden zijn overal. Soms zie je ook slangen, tokehs, schildpadden, vliegende eekhoorns, gibbons, makaken, krabben, waterbuffels, kraanvogels, adelaars, leguanen, ganzen en olifanten. Eenzaam hoef je je hier in ieder geval nooit te voelen.

Maar er zijn weinig dieren die zo geliefd zijn als de kleine huisgekko. Hij verspreidt geen nare ziekten en hij snoept niet van je rijst. Hij leeft van muggen, motten en mieren. En, zo gelooft men, hij brengt geluk je huishouden in.

Het plekje achter mijn bureau lijkt mijn kleine huisgenoot te bevallen. Hij zit er nu al een paar dagen. Elke keer als hij tevoorschijn komt schrik ik even op. Maar wanneer ik zie dat hij het is, moet ik glimlachen. Ik ben blij dat hij het hier naar zijn zin heeft. Ik ben blij dat hij me af en toe komt bezoeken. Hij is welkom.

En misschien heb ik het mis, maar het lijkt wel alsof hij een ietsjepietsje groter is dan gisteren. Een millimeter, hooguit, maar daar begint het mee. Misschien is het hem vannacht wel gelukt een dikke mug te vangen. Ik hoop dat hij zijn buikje goed vol heeft gegeten.

Groei, kleine, groei, tot je groot en sterk bent. Zwiep maar met je mooie staartje. De wereld is van jou.

Zijn twee grote kleine kraalogen kijken me vragend aan.


Foto afkomstig van: http://photo.net/photodb/photo?photo_id=4027480