Spookrijdersballade

Tot niet zo heel erg lang geleden
Was ik maar zelden afgesneden
Want fietsend over Neerlands wegen
Komt men maar weinig gekken tegen
Al moppert men er heel wat af
Men rijdt zich niet graag in het graf

En houdt zich liever aan de wet
Men rijdt er rustig, kalm en net
Nooit zal men je er rechts passeren
Of druk en kwaad gaan claxonneren
De auto's zijn gevuld met heren
Die niet durven telefoneren
Die alle regels braaf naleven
En zelfs aan fietsers voorrang geven
Al klaagt men er bijzonder veel
Nooit vliegt men elkaar naar de keel
Want zit het toch een keer niet mee
Dan bel je de ANWB
Die bij problemen onverveerd
Uitrukt, troost en repareert
Dus zorgen maken hoeft niet meer
't Is een waar feest, Neerlands verkeer
Omdat eenieder, jong en oud
Zich aan de verkeersregels houdt

Hanoi is echt andere koek
Verkeersregels zijn immer zoek
Daar heerst de ware oertoestand
Daar heeft men aan elkaar het land
En vecht om er te overleven
Zonder ook maar iets toe te geven
Daar treft men ook met regelmaat
Een straalbezopen wegpiraat
Die slalommen tot kunst verheft
Zonder dat hij zich beseft
Dat hij vrolijk tachtig rijdt
Zijn eigen dood zo voorbereidt
Wellicht neemt hij dan een of twee
Schattige peuters met hem mee
Want zonder helm zitten die ukken
In moeders armen weg te tukken
Terwijl pa het stuur hanteert
Had hij maar geïnvesteerd
In helmpjes voor zijn nageslacht
Helaas, daar was niet aan gedacht
Want zoiets overkomt je niet
Hoe vaak je ook een dooie ziet
Bloedend op een drukke straat
Je denkt dat het jou niets aangaat
Je blijft relaxed en opgewekt
Laat baby's hoofdje onbedekt
Want wat kan jullie nou gebeuren
Terwijl zatlappen langs je scheuren?
Toe maar, baby, sluit je ogen
Misschien dat ze nooit open mogen

Ik snij graag pizzapunten af
Een stuk gebak is ook geen straf
Maar mijn afsnijden valt in 't niet
Bij wat je hier op straat steeds ziet
Afslaan zonder om te kijken
Almaar van je lijn afwijken
Diagonaal massa's doorsteken
Daarbij niet om hebben gekeken
Daarbij geen richting aan gegeven
En zonder ook, al is 't maar even,
Naar je spiegeltje te gluren
Voordat je naar links gaat sturen
Afsnijden is de volkssport hier
Men doet het steeds met veel plezier
Want iedereen vindt het zo fijn
Om koning van de weg te zijn
Het grootste genot voor Vietnamezen
Is als despoten rond te racen
Oogkleppen op, spiegel negeren
Op de straat mag jij regeren
Op de straat ga jij je gang
Al duurt je leven minder lang
Ieder voor zich, God voor ons allen
Al sterven jaarlijks duizendtallen
Aan ons zijn regels niet besteed
Dus haal rechts in, dus maak je breed
Dus slinger en snij af bij 't leven
Al duurt dat dan misschien maar even

De straten raken almaar voller
Men gedraagt zich telkens doller
Scooters en fietsen hebben 't zwaar
Door de nieuwe legerschaar
Van grote ronkende SUV's
En glimmende brede BMW's
Die de straten terroriseren
En fietsende kinderen bezeren
Want die fietsen hier vaak gedrieën
Breeduit, handen op elkaars knieën
Blind voor alles om hen heen
Dan sneuvelt er dus wel eens een
Alle Hanoise rijken willen
Graag hun dikke corrupte billen
Op SUV-stoelen neervlijen
Om dan als tsaren rond te rijen
Maar in die smalle, drukke straten
Kan men dat maar beter laten
Het schiet niet op, is een gedoe
Maakt je gefrustreerd en moe
Maar status weegt nu eenmaal zwaar
Voor een ijdele nieuwe tsaar
Dus rijdt men in een klerenkast
Al staat 't verkeer nog zo muurvast
Dus toetert men soms bij het leven
Naar scooters die geen ruimte geven
En veegt het plebs liefst aan de kant
Opdat het in het gips belandt

Dit is de ware anarchie
Hiertegen helpt geen remedie
Men krioelt als mieren rond
Rechts langs, U-bocht, rem terstond,
Rode lichten genegeerd,
Weer een baby'tje bezeerd,
Midden op de snelweg lopen,
Of je waren er verkopen
Invoegen met de ogen dicht
Als was het hier een groot gesticht
Oversteken zonder kijken
Om niet onzekerder te lijken
En alles in een hels kabaal
Want op een ongekende schaal
Zit men steeds te claxonneren
Om elkaar een les te leren
Om elkaar terecht te wijzen
En je ruimte op te eisen
Assertiviteit ten top
En pijn in je kop, pijn in je kop
Men braakt voortdurend decibellen
Om elkaar maar mee te kwellen
En natuurlijk vieze gassen
Die niet uit longen zijn te wassen
Die je ogen soms doen branden
Je krijgt een roetlaag op je tanden
Je keel is schor, geïrriteerd
Omdat je hebt geïnhaleerd
Naar roetfilters is hier geen vraag
Men ademt in, de volle laag

Maar geen van alles is zo mal
Als al die spookrijders overal
Ze zorgen voor spanning op de weg
Want tja, met een beetje pech
Raak je zo'n mongool frontaal
Dan helpt geen dokter in de zaal
Toch rijdt men hier met regelmaat
Als een spookrijder over straat
Zelfs horrorfilms halen het niet
Bij wat je hier op straat soms ziet
Een drukke weg tegemoet
Is iets wat men niet zelden doet
Al sms'end, zonder licht
't Is werkelijk een eng gezicht
Absoluut suïcidaal
Maar men vindt dat hier dus normaal

Het verkeer lijkt hier soms wel
Een real-life computerspel
Weer aan de avondspits deelgenomen,
Weer een level verder gekomen
Want wie zich hier goed concentreren
Hoeven zich niet te bezeren
En dan zorgt soms het rijden hier
Zelfs voor het nodige plezier
Want hoe graag ik soms ook mag klagen
Stel dat je me nu zou vragen
Of ik het hier nog wel trek
Dan zeg ik, ook al klinkt het gek
Dit gestoorde wespennest
Bevalt me eigenlijk wel best