Helaas heb ik de afgelopen weken nauwelijks tijd gehad om te schrijven. Maar ik wilde even laten weten dat het nog steeds heel goed met me gaat; dat ik intens geniet en leer van de vele uiteenlopende vragen, antwoorden, beelden en geuren die op mijn pad komen. Ik laat her en der voetafdrukken achter, terwijl mensen en plaatsen voetafdrukken bij mij achterlaten - reden voor grote dankbaarheid.
Ik hoop de komende tijd weer wat meer aan schrijven toe te komen, want er liggen nog enkele ervaringen op de plank die niet kunnen wachten in woorden opnieuw vorm te krijgen. Ik hoop ook binnenkort, in ruil voor een niet gering geldbedrag, mijn laptop weer in zijn oorspronkelijke toestand terug te kunnen krijgen, zodat ik lekker in mijn eigen kamertje onder het genot van mooie muziek kan zitten schrijven.
De afgelopen weken zijn gevuld geweest met vele uren Engelse les in de Starbucks nabij het station van Takadanobaba, gesprekken over Grote Nederlanders en voltooide deelwoorden tijdens de Nederlandse les bij het Japan-Nederland Instituut in Kyobashi, ellenlange rijen Japanse woordjes en archaische grammaticale constructies, van plezier en verwondering dansende filosofiecolleges waarin platonische advertenties, postmoderne deconstructies en boeddhistische geschonken tijd een trialoog aangaan, met zon en vriendschap gevulde dagreizen naar de vertrouwde maar immer imposante tempels van Kamakura en de rustieke heiligdommen, paddenolie en bergtoppen van Tsukuba in het noordoosten, een nieuw geopend karaokeparadijs, Sinterklaasinkopen en -gedichten, iets te veel flessen wijn en onwaarschijnlijk lange slaapinhaalsessies.
Het geheel in vrede.
No comments:
Post a Comment