Studie!

Het is begonnen. Afgelopen maandag werden we om 9 uur 's ochtends verwacht in een enorme collegezaal, waar de 'Japanese Placement Test' werd gehouden. Aan de hand van de resultaten van deze taaltoets zou men vervolgens bepalen wie op welk niveau taalcolleges gaat volgen.



Om half negen schrok ik wakker, om daarna snel te douchen en mij naar de collegezaal te haasten (ik had weliswaar de wekker gezet, maar daarbij eventjes geen rekening gehouden met het toch wel belangrijke verschil tussen PM en AM). Daar aangekomen was het eerste dat mij opviel het grote aantal studenten (177, zou ik later horen) dat aan dit programma deelneemt. Toen begon de toets, en al snel bleek dat de lange zomer, waarin ik nagenoeg niets gedaan had om mijn kennis van het schrijven van kanji (Chinese karakters) op peil te houden, haar sporen had achtergelaten. Makkelijke kanji, die ik vorig jaar reeds heb leren schrijven, had ik niet meer paraat. Met de grammaticatoets daarentegen had ik niet heel veel moeite. Met gemengde gevoelens verliet ik dan ook de collegezaal. Het had beter gekund, maar helemaal verprutst had ik het ook niet.



De week stond vervolgens in het teken van oriëntatie, oriëntatie en nog eens oriëntatie. En al vrij snel bleek dat men hier onder oriëntatie vooral het tot vervelens toe herhalen van regeltjes verstaat. De algemene oriëntatie over het leven in Japan ging grotendeels over alle procedures en registraties die we de komende tijd geacht worden te ondergaan, en over de restricties waaraan wij ons tijdens dit verblijf dienen te houden (veelzeggend was de zin: 'Some of you may come from countries like Holland where this is okay, but in Japan you cannot do drugs, so please don't do drugs because if you do you will go to prison.'). Bij de oriëntatie over huisvesting werd ons een video getoond met dingen die je niet mag doen wanneer je in een dormitory woont. Bijzonder boeiend was de scène waarin een obscuur figuur een meisje mee naar binnen smokkelde (dat mag dus niet); ook erg leuk was de scène waarin een meisje een duidelijk in haar geïnteresseerde jongen op sadistische wijze de deur wees omdat hij volgens de regels niet bij haar mocht logeren (zo worden wij dus geacht ons te gedragen). Bij de oriëntatie van het Center for International Education werd ons ingeprent dat we niet op reis mogen zonder eerst een formulier in te vullen. De oriëntatie van de bibliotheek, waarbij een prettig gestoorde maar moeilijk verstaanbare dame ons op de hoogte bracht van haar favoriete manga-stripboekjes, en de campustour, waarbij een paar lieve Japanse studenten ons rondleidden over de campus, vormden een aangename afwisseling van het gezeur over regeltjes en procedures. Maar daarna ging het weer op dezelfde toon verder: de oriëntatie van de dormitory waarin ik woon was niets dan de uiteenzetting van een lange rij regeltjes waaraan je je moet houden (zo mag je melkpakken alleen inleveren als je deze eerst openknipt), en waarvan de meesten ons al vele malen waren medegedeeld. De oriëntatie van de vakken en het onderwijsprogramma, tot slot, was er vooral op gericht ons duidelijk te maken dat afwezigheid van colleges zonder gegronde redenen niet geaccepteerd wordt en zal leiden tot de verlaging van cijfers.

Het zal geen verbazing wekken dat ik aan het einde van de week overgeoriënteerd en enigszins murw gebeukt was van alle regels en bureaucratische onzin die de studie hier begeleiden.



Maar gelukkig is dat slechts één kant van het verhaal. De andere kant, die natuurlijk veel belangrijker is, is de inhoud van het studieprogramma. En dat ziet er werkelijk heel interessant uit. Allereerst was ik aangenaam verrast toen ik zag dat Japans taalonderwijs de helft van ons programma uitmaakt (ik had gerekend op slechts enkele uren college, maar het blijkt om negen uur college per week te gaan - waarbij ook nog aangetekend moet worden dat colleges hier ook echt zo lang duren als ze geacht worden te duren; het is hier dus niet zo dat, zoals in Nederland, een college van twee uur in werkelijkheid anderhalf uur duurt). Het enthousiasme over het grote aantal uren taalonderwijs werd versterkt doordat ik vandaag hoorde dat ik geplaatst ben in niveau 5 (er zijn in totaal 6 niveaus, dus ik ben geplaatst in de klas met het op één na hoogste niveau), één niveau hoger dan ik naar aanleiding van de taaltoets verwacht had.



De andere, door de School for International Liberal Studies aangeboden Engelstalige vakken zien er ook zeer interessant uit. Verschillende wetenschapsdisciplines als economie, politicologie, communicatiewetenschap, geschiedenis, literatuurwetenschap, antropologie en biologie zijn vertegenwoordigd; de studenten kunnen dan ook kiezen uit een groot aantal uiteenlopende vakken. De overeenkomst tussen de verschillende vakken is dat ze allemaal, direct of indirect en in meer of mindere mate, verband houden met het centrale thema van internationalisering en globalisering.

Iedereen mocht twee á drie vakken kiezen, en voor de meeste vakken staat drie uur college in de week. Dat betekent dat je, wanneer je drie vakken kiest, in principe evenveel colleges hebt van de door jou gekozen keuzevakken als taalcolleges. Een balans waar ik erg tevreden over ben.



Ik heb, na lang wikken en wegen en na de nodige teleurstelling omdat sommige vakken die ik graag had willen doen op hetzelfde moment gegeven worden, de volgende drie vakken gekozen.

In de eerste plaats een vak genaamd ´Introduction to Race en Ethnic Relations´. Dit vak gaat over de werking van collectieve identiteit, de profilering van de groepsidentiteit ten koste van de ´ander´, en schenkt daarbij veel aandacht aan de gevolgen van globalisering en daaraan gerelateerde ontwikkelingen. Toen ik de course description van dit vak las was voor mij vrij snel duidelijk dat ik dit wilde gaan volgen.

Het tweede vak dat ik gekozen heb heet ´Selected Topics in Cultural Studies´. Bij dit vak wordt gekeken naar de rol van massamedia en globalisering in de Japanse context; het exporteren van Japanse cultuurelementen naar het buitenland, maar ook de veranderingen in de Japanse samenleving als gevolg van de globalisering. Het derde vak dat ik ga volgen heet ´Western Political Thought´, en is in feite een uitgebreide inleiding op de politieke filosofie; iets waar ik mij al lange tijd meer in wilde verdiepen.



Ik heb erg veel zin in het volgen van deze vakken. Ik heb het gevoel dat het, afgezien van alle waardevolle persoonlijke ervaringen die dit jaar met zich mee zal brengen, ook vanuit intellectueel perspectief een goede keuze is geweest naar deze universiteit te gaan en dit programma te gaan volgen.

Laten we hopen dat dat gevoel klopt!