21

De eerste maandagavond nadat de colleges begonnen waren verliep rustig. Na het avondeten had ik mij de hele avond onder het genot van een glas koude oolongthee en luisterend naar mooie muziek bezig gehouden met het doorwerken van een Japanse tekst en het aanvullen van mijn vocabulaire. Rond een uur of elf vond ik het wel mooi geweest en maakte ik mij klaar om naar bed te gaan, waarna ik in bed nog een tijdje lag te lezen. Toen was het 12 uur, en had ik de memorabele leeftijd van 21 jaar bereikt. Weliswaar zeven uur te vroeg, maar het was toch echt de 28e.



Ik wilde nog even het hoofdstuk waarin ik bezig was uitlezen en daarna gaan slapen. Maar ik kreeg niet de kans daartoe, want om 5 minuten over 12 werd er aangebeld. Gekleed in slechts een korte broek opende ik mijn kamerdeur, en daar stonden ze: Thomas uit Zwitserland, Henna uit Finland, Thomas uit Frankrijk, Irene uit Zuid-Korea, Douglas uit Singapore, Sean uit Hongkong, en Claudio en Dario uit Italië. De mensen met wie ik de afgelopen tijd zoveel ben opgetrokken, en met wie ik al zoveel plezier heb gehad. 'Hartelijk gefeliciteerd' riepen ze, met de meest prachtige accenten, in koor. Vervolgens kreeg ik een grote Hello Kitty-knuffel, gekleed in de rugby-outfit van het team van Waseda (het universitaire rugbyteam van Waseda is dé trots van de universiteit op sportgebied; en niet ten onrechte, want recentelijk heeft het het grote Oxford verslagen) in mijn handen gedrukt. Nadat ik wat meer kleren aan had getrokken heb ik in de winkel op de hoek een paar blikjes bier gekocht, die we vervolgens buiten op hebben gedronken. Mijn verjaardag was begonnen.



Dinsdag was ik écht jarig. Ik had een aantal mensen uitgenodigd om samen ergens uit eten te gaan. Een paar Japanse vrienden die vanwege hun studie deze zomer in Leiden waren, twee Leidse studiegenoten die onderweg naar Nagasaki waren maar een paar dagen hadden uitgetrokken om Tokyo te bezoeken, en veel van de andere uitwisselingsstudenten. Vooraf had ik verwacht dat we met tien á vijftien mensen zouden zijn, maar uiteindelijk waren we met een groep van vijfentwintig mensen op zoek naar een restaurant waar we met z'n allen in zouden passen. Na een tijdje vonden we een Italiaans restaurant, waar we voor 2500 yen (20 euro) per persoon twee uur lang onbeperkt pizza en pasta konden eten én onbeperkt konden drinken... Wat volgde was een bijzonder leuk verjaardagsfeestje, waar binnen de kortste tijd iedereen met iedereen in gesprek was en waar op een gegeven moment de enorme kannen bier die aan het begin op tafel hadden gestaan vervangen werden door een soort biertoren: een drie meter hoge, volledig met bier gevulde buis met een kraantje aan de onderkant. Onnodig te vermelden dat ook die vrij snel leeg was...



Na afloop van het Italiaanse eet- en drinkfestijn heb ik nog een tijdje met een paar mensen in een parkje in de buurt van de dormitory gezeten, genietend van het zachte weer en van een heerlijk ijsje dat naar groene thee smaakte. Toen was mijn 21e verjaardag voorbij.



Het was een mooiere dag geweest dan ik ook maar had kunnen hopen.

Ik ben dankbaar, zo snel zulke goede nieuwe vrienden gevonden te hebben.