Eindelijk is het raak. De narcissen in de tuin verklaren ons de lente. Ze hebben gezelschap gekregen van een keur aan veelkleurige bloemen, wier namen ik niet ken. Bomen zijn wakker geworden uit hun winterslaap, die zeker een half jaar geduurd heeft. Als ik wakker word doe ik het het eerste uur normaliter rustig aan - kopje koffie, ontbijtgranen, mail checken, toiletbezoek, lang douchen, alles op zijn elfendertigst - maar deze bomen worden wakker met een mokerslag. Van de ene op de andere dag zijn de nauwelijks zichtbare knopjes op de kale takken opengebarsten, om plaats te maken voor een wolk aan bloesem - wit, lichtgeel of knalroze, voorwaar een fraaie metamorfose. Pas als alle bomen kleuren hebben is het echt lente, vind ik. Dit is geen voorzichtige voorlente, zoals we in maart kregen; dit is het echte werk. Je moet even geduld hebben, wachten tot eind april of begin mei, maar dan kun je ook genieten van een weergaloos schouwspel.
Toen ik in 6VWO zat, moest ik leren voor mijn eindexamen, en zat ik tot begin juni met mijn neus in de boeken. Maar scholieren hier hoeven geen eindexamen te doen. In plaats daarvan besteden ze de laatste maanden van hun middelbareschooltijd aan een collectieve rite de passage: de russ. De etymologie van het woord is me tot heden niet duidelijk - wie het weet, mag het zeggen - maar het komt erop neer dat ze maandenlang in groepjes door de stad dolen, doorgaans in benevelde toestand. Ze zijn eenvoudig te herkennen aan hun rode tuinbroeken, waarvan de flap natuurlijk voor het kruis hangt. De broeken zijn versierd met nationale vlaggen, stickers en witte koeienletters. Een enkeling draagt een blauwe broek in plaats van een rode.
De feestvierende jeugd heeft speciale visitekaartjes laten drukken, compleet met foto's van zichzelf en persoonlijke motto's. Die motto's moeten met een korreltje zout genomen worden, en bestaan niet zelden uit vieze woorden (poep en pies, dat werk) alsmede seksueel getinte frasen. Basisschoolkinderen hebben als taak de rode broeken te benaderen, en hun visitekaartjes te verzamelen. 's Avonds vieren de tieners vervolgens feest in rondrijdende 'russbussen'. Dat zijn speciaal omgebouwde bussen, bespoten met graffitimonsters en behangen met gigantische geluidsinstallaties, die brave burgers uit hun slaap houden. Toen ik vorig jaar de politie belde om te klagen over de wekenlang aanhoudende geluidsoverlast, werd ik behandeld als een onaangepaste allochtoon: gun de jeugd toch hun verzetje! Zo draagt iedereen zijn steentje bij aan de erkenning en legitimatie van de nationale liminale fase.
Hoe het ook zij, ik ben blij dat de kleuren terug zijn. Het gras is groen, de bloemen geel, de bomen roze en de broeken rood. We kunnen er tot laat in de avond van genieten. Deze week zaten we voor het eerst 's avonds buiten, in de zon, met chips en crackers met gerookte zalm, genietend van onze duurbetaalde biertjes. Het smaakte naar meer.
De mooiste maanden van het jaar komen eraan, en ik heb met de dag meer energie. Die kan ik goed gebruiken, want deze zomer wil ik het eerste deel van mijn proefschrift afhebben.
No comments:
Post a Comment