Het zakmes

Kansai International Airport. De jongen van de beveiliging vraagt me of hij mijn rugzak mag doorzoeken. Kennelijk zit er iets in dat niet mag. Na een tijdje wordt het duidelijk: ik ben vergeten mijn zakmes uit mijn rugzak te halen en in mijn koffer te doen. Helaas, denk ik, die ben ik kwijt.

Ik wil doorlopen, maar word opgedragen te wachten. Er wordt een politieagent bijgehaald. Het zakmes wordt grondig bestudeerd en gemeten. De beveiligingsbeambte neemt mijn paspoort en boarding pass in, en telefoneert met iemand. Ik word een beetje onrustig. Ze zullen toch niet denken dat ik kwaad in de zin heb, alleen maar omdat ik een zakmes in mijn handbagage heb? Dat kan iedereen toch overkomen?

De jongen komt terug en geeft me mijn paspoort, samen met een speciale kaart die ik om mijn nek moet hangen. ‘Ga hiermee naar de balie,’ zegt hij. Ik vraag me af welke balie hij bedoelt. Hij escorteert me verder. Nu brengt hij me vast naar een plek waar ik verhoord ga worden.

Even later staan we in de vertrekhal.

‘De incheckbalie, bedoelt u?’ vraag ik verbaasd.

‘Ja, daar kunt u uw mes laten inchecken, zodat het als ruimbagage meekan.’

Ik loop terug naar de incheckbalie. Een dame van de luchtvaartmaatschappij komt me tegemoet. ‘Volgende keer niet vergeten hoor!’ zegt ze licht bestraffend. ‘Dan moeten we u extra laten betalen!’ Ze doet mijn zakmes in een nette, stevige envelop, en legt het op de bagageband. Dan wenst ze me een goede reis.