Ze is met haar familie op vakantie in Turkije. Ze hebben een goed betaalbare all-in vakantie geboekt, zoals veel van haar landgenoten de laatste jaren doen. Turkije is fantastisch; een prachtige blauwe zee, altijd een stralende zon (dat is waar zij woont wel anders), mensen van het hotel die een beetje Russisch spreken, goedkope drank en namaak merkartikelen. Ze houdt er vooral van op het strand te liggen zonnen, en 's avonds gaat ze met de andere meiden uit de groep naar de disco in het hotel.
Bij de reis zit ook iets cultureels inbegrepen. Dan ga je een halve dag met de groep oude tempels bezoeken, van de Romeinen of de Grieken of zoiets. Op aandringen van de anderen in de groep gaat ze mee. Ze heeft niet zoveel met cultuur en dat soort dingen, maar voor een keertje kan ze het wel waarderen. Het duurt alleen wel lang, en het is erg warm. Bovendien is het licht zo fel, en kan ze haar Dolce & Gabbana zonnebril niet op haar neusje zetten omdat ze hem net goed op haar schattige lichtblauwe petje geplaatst heeft. Het is ook erg vermoeiend om op plateauzolen over een stenen pad te lopen. Ze merkt tot haar schrik dat ze een beetje moet zweten. Tijd dus om even te gaan zitten en uit te rusten, terwijl de anderen uit haar groep het oude theater binnengaan.
Er zijn geen stoelen, alleen een stenen trap. Maar ze wil haar smetteloze hotpants niet vies maken. Wat nu? Gelukkig is ze niet voor een gat te vangen. Uit haar Prada-tasje haalt ze een tissue tevoorschijn, waarmee ze behoedzaam een takje verwijdert dat op de steen lag. Vervolgens legt ze het zakdoekje neer om erop te gaan zitten. Helaas: een briesje zorgt ervoor dat het opwaait. Ze probeert het nogmaals, maar ook ditmaal lukt het haar niet. Dan bedenkt ze iets. Ze legt het zakdoekje nog een keer neer, en zet haar tasje op de ene kant ervan. Met haar hand met de knalwit gelakte lange nagels en gouden ringen houdt ze de andere kant van de tissue op zijn plaats. Ze gaat zitten, haar ene been elegant over de andere draperend.
Ze doet alsof ze die jongen met dat gekke petje, die stoppelbaard en die jezussandalen die even verderop zit te schrijven niet ziet.
Welkom in Efeze, een van de meest indrukwekkende antieke sites ter wereld - en habitat van grote kuddes exemplaren van de Homo touristicus.
Eerdere reacties:
ReplyDeletetja!, 11 juli 2007:
En dus? Is deze 'jongen met jezussandalen' ofwel jij, beter? Authentieker? Of wat dan ook? Of is zij zichzelf en maalt zij er niet om wat anderen van haar vinden? In tegenstelling tot andere mensen die voortdurend bezig zij met anderen om hen heen en dan ook nog vooral met oordelen over deze anderen. En dan ook nog de behoefte voelen anderen voortdurend te willen imponeren met de reizen die zij maken. Wat doe jij voor jezelf en wat om de wereld om je heen een bepaald beeld van jezelf te geven?
Wim, 12 juli 2007:
Beste Tja!, ik vind je reactie een beetje flauw; het gaat toch ook om observaties te verwoorden en daarbij mag best een beoordeling zitten; ik kan er in ieder geval geen veroordeling in lezen.
Er kan wel degelijk een onderscheid gemaakt worden tussen reizigers en touristen en dan gaat het er niet om wat beter danwel slechter is, maar om waar je voorkeur naar uitgaat.
Oftewel, ik geniet van deze observaties en de manier waarop ze beschreven worden.
Martine, 12 juli 2007:
Hej Aike,
Super dat je het zo leuk heb! Je schrijfstijl is trouwens echt heel prettig, kan me helemaal inleven! Hahaha, ik moet trouwens wel zeggen dat ik met enig schaamrood je laatste stukje heb gelezen. Ik zie, jammer genoeg, een beschamende gelijkenis. Anyway.. Verder niet echt nieuws. Heel veel plezier nog! En ik kijk uit naar je volgende bericht!
Liefs,
Martine
Reiziger?, 12 juli 2007
Ik lees ook wel een zekere neerbuigendheid, Aike. Wat is je punt? Slechts een observatie? Dan is dat niet nodig. Teleurgesteldheid in de mensheid? Ach, zo krijgt ook de Homo touristicus wat cultuur mee. Of hebben de hoogopgeleide snobs die menen cultuur wél op waarde te kunnen schatten dan ook meer recht daarop?
Wat niet wegneemt dat zulke medetoeristen de beleving van andere reizigers kunnen vergallen, als die dt toelaten...
Aike, 13 juli 2007:
Dag meneer en mevrouw Tja en Reiziger,
Het is telkens weer ongelooflijk, hoezeer mensen in staat zijn dingen uit hun verband te rukken en daar allerhande oordelen aan te verbinden... Leuk he, lekker anoniem gal spuien op de reisblog van een ander...!
Voor de goede orde: uit mijn stukje spreekt vooral verbazing. Vewondering, zo je wilt. De wereld van dit meisje is een andere, onbekende wereld voor mij; die beschrijf ik, vanuit verbazing. Mind you: dat is wat anders dan veroordeling. Bovendien is het stukje ironisch; waarom zou ik mezelf anders ten tonele voeren als gekke buitenstaander? Wie is daar nu eigenlijk de 'normale', het meisje of ik - misschien ben ik wel degene die wereldvreemd is? Ben ik door daar rond te lopen niet net zo goed een 'homo touristicus'? Dit zijn vragen die ik impliciet aan de orde stel. Jammer alleen dat beschuldigen en gal spuien sommige lieden beter afgaat dan even goed lezen en zich afvragen wat de tekst nu eigenlijk zegt, of of er een bepaalde laag in zit.
Nogmaals: als ik alleen maar haar wilde afzeiken, dan had ik mezelf niet ook beschreven, en helemaal niet op deze manier. Juist door dat wel te doen stel ik de vraag wat ik daar eigenlijk kom doen.
Ik zou elke zin van jullie kunnen weerleggen, maar ik beperk me tot een paar, ter illustratie van de onzinnigheid van jullie beweringen:
"Tja" schreef: 'mensen die voortdurend bezig zij met anderen om hen heen en dan ook nog vooral met oordelen over deze anderen.'
Tja, Tja. Een klassiek voorbeeld van de pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet, deze zin.
En: 'En dan ook nog de behoefte voelen anderen voortdurend te willen imponeren met de reizen die zij maken.'
Pardon!? 'Voortdurend'...? Wie ben jij dan wel dat je het gevoel hebt dat ik jou 'voortdurend imponeer'? Wat een sterk staaltje projectie. Nou meneer of mevrouw Tja, laat me je geruststellen: die behoefte heb ik helemaal niet hoor. Ik vind het gewoon leuk om door te schrijven over wat ik hier meemaak iets van mijn ervaringen te delen met mensen die dat wél leuk vinden om te lezen. C'est tout.
"Reiziger" schreef: 'Slechts een observatie? Dan is dat niet nodig.'
Als mijn observaties jou niets zeggen, dan lees je ze toch lekker niet? Anderen lezen ze met plezier. Daar gaat het me om.
En: 'Teleurgesteldheid in de mensheid?'
Toe maar! Omdat ik mij verwonder over hoe een meisje op haar zakdoekje gaat zitten ben ik 'teleurgesteld in de mensheid'? Dat is nog eens creatief hineininterpretieren zeg!
En: 'zulke medetoeristen de beleving van andere reizigers kunnen vergallen, als die dt toelaten...'
Verbazing is heel wat anders dan plezier laten vergallen. Integendeel, ik heb me prima vermaakt. Efeze is fantastisch. Geen idee waar je vandaan haalt dat ik me niet vermaakt zou hebben.
Als mensen in het vervolg het niet eens zijn met wat ik schrijf, reageren ze maar onder hun eigen naam, of ze sturen me een mailtje. Ik heb het nu een keer gedaan, maar ik heb geen zin in het vervolg nog eens me te moeten verdedigen tegenover een stel volstrekt ongefundeerde beschuldigingen van mensen van wie ik niet eens weet wie het zijn. Ook al vind je mijn toon te cynisch of negatief of weet ik veel wat, dan is dat nog geen reden om me te gaan betichten van van alles en nog wat.
De discussie is hiermee gesloten.
P.S.: Wim en Martine, bedankt voor julle reacties. Fijn dat er mensen zijn die het leuk vinden mijn blog te lezen en mjn ervaringen te volgen. Dat is een goede motivatie om verder te schrijven!